Een desolaat sneeuwlandschap onder een zwarte hemel. Zelfs geen ster te zien. Het moet het begin van de oneindigheid zijn. Winter in de barre onmetetelijkheid van Canada. Want de boerderij aan de horizon heeft verdacht veel westerse trekken. En natuurlijk ben ik de Amerikaanse auteur Paul Bowles dankbaar voor het leveren van de titel. In 1949 immers schreef hij al 'The Sheltering Sky' (Het dak van de wereld) waarin hij op een beklemmende wijze de onmogelijkheid voor de zich beschaafd noemende westerse mens te aarden in deze wereld.
Ik lees zijn woorden: "Er verschijnt een zwarte ster, een punt van duisternis in de heldere nachthemel. Punt van duisternis en toegangspoort tot rust. Strek je hand uit, steek hem door het fijne weefsel van het dak van de hemel, en rust." Jammer dat je in een zwarte hemel een zwarte ster niet kunt zien. Virtual landscape.
In het schilderij zelf komen Bowles' woorden terug. Aan de zijkanten staat de tekst "A black star appears, a point of darkness in the night sky's clarity".
En boven in de lucht: "Death is always on the way, but the fact that you don't know when it will arrive seems to take away from the finiteness of life. Yet everything happens only a certain number of times, and a very small number, really. How many times will you remember a certain afternoon that's so deeply a part of your being that you can't even conceive of your life without it? Perhaps four or five times more. Perhaps not even. How many times will you watch the full moon rise? Perhaps twenty. And yet it all seems limitless".
