La Luna, heet het gedicht dat Jorge Luis Borges schreef voor zijn - onbereikbare - geliefde Maria Kodama. Het bleef allemaal platonisch. DE MAAN Er is zoveel eenzaamheid in dat goud. De maan van de nachten is niet de maan die de eerste Adam zag. De lange eeuwen van het menselijk waken hebben haar beladen met onheuglijke tranen. Kijk maar. Ze is je spiegel
